آقا یا خانم رسانه این تذکر را گوش کن...
پسری به خاطر نرسیدن به به دختر مورد علاقه اش بر روی صورتش اسید پاشید، مردی در مقابل چشم مردم با ضربات چاقو مردی را از پای درآورد و بعد از آن بالای سرش ایستاد تا بمیرد، دختری توسط خواستگارش به دلیل جواب منفی دادن با بیست و نه ضربه چاقو به قتل رسید، در باغی در یکی از شهرهای کشور تجاوز به عنف صورت گرفت، در پارکی در تهران دخترها و پسرها با وضع حجاب نامناسب و شرایط همراه با بی عفتی به آب بازی پرداختند...
این اخبار تیتر یک رسانه ها بوده است. اخباری که دائم به آن ها پرداخته می شد و برای آن ها صفحه های اول مجلات و روزنامه ها و سایت های خبری به کار برده می شد. در بعضی موارد برای افشاگری بود و در بعضی مواقع در جهت فشار بر سیاستمداران. این که چرا یک چنین جرمی توسط فرد یا افرادی صورت می گیرد تحلیل قانونی و دادگاهی آن را بنده نمی توانم انجام دهم، ولی شاید بتوان با نگاهی به گذشته نه چندان دور به یکی از علل این مشکلات اشاره کرد.
در احادیث و روایات همواره اشاره شده است که خوبی را بگویید و بدی را بپوشانید. در نامه پنجاه و سه نهج البلاغه حضرت علی (ع) خطاب به زمامداران اسلامی می فرمایند : «همانا همه مردم دارای عیب و نقصانند ولی زمامدار میبایست عیوب مردم را بپوشاند. پس مبادا آنچه بر تو پنهان است را آشکار سازی... پس تا آنجا که میتوانی عیب پوش باش، همان طوری که خداوند هر آنچه را تو دوست نمیداری آشکار شود، پنهان نموده است».
روند شروع و اوج گرفتن نشریات زرد از چندین سال پیش آغاز شد نشریاتی که صرفا برای درآمد و جذب مخاطب بیشتر راضی به انتشار هر خبری بودند. ابتدا با خبرهای قتل و خودکشی و... و بعدها با قرار دادن عکس بد حجابی بازیگران بر روی صفحه های اصلی خود. این روند بسیار پروژه خوبی برای کسب درآمد است اما مشکلات پیش آمده را نیز باید نگاه کنیم. با انتشار پی در پی این اخبار متاسفانه قبح کار خطا و حرام و زشت ریخته شده است. یعنی آنقدر گفتند قتل و درگیری با ضربات چاقو، که دیگر این خبر برای جوان تاثیری ندارد و آن هم چاقو حمل می کند تا در مواقع لزوم(دعوا) به کار آید. آنقدر بازیگران زن بد حجاب را بر روی صفحات اصلی خود قرار دادند که دیگر بد حجابی در جامعه شد ارزش... آنقدر از این قبیل کارها کردند و کردند که این شد، دیگر کار حرام، حرام نبود...
ریشه ی همه ی این ها در عدم اجرای امر به معروف و نهی از منکر است. از این مصیبت بالاتر نیست که ما می دانیم مزیت های فراوانی دارد و به آن عمل نمی کنیم... اگر هم اجرا می کنیم فقط "نهیت عن المنکر" است و نه چیز دیگر... گویی این فریضه قسمت اولی ندارد... ما همواره می گوییم نکن... این کار را نکن... آن کار را نکن... چرا یک دفعه نمی گوییم این کار را بکن... آن کار را بکنی بهتر است...
"امرت بالمعروف" تاثیری به شدت بیشتر از نهی از منکر دارد به همین خاطر است که در ابتدا آورده شده... امام خمینی(ره) در دست پسر جوانی انگشتر طلایی می بیند، به جای این که داد بزند و بگوید این چه کار حرامی است که مرتکب شدی با او دست داد و انگشتر را از انگشتش درآورد و در دستش قرار داد ، جوان هم لبخند تایید زد. این راه دفع فساد است منتهی امر به معروف طول می کشد تا نتیجه بدهد، اما وقتی نتیجه بدهد خوبی درجامعه رواج می یابد و اعمال زشت و ناشایست کم کم محو می شود .
می گویند چرا فلان شخصیت مذهبی یا علمی یا ورزشی محبوب است بین مردم _توجه کنید محبوب نه مشهور_ دلیلش این است که این بنده خدایِ محبوب که امروز تو دوستش داری از سال های پیش کار درست را انجام داده، امر به نیکی کرده، امر به خیرخواهی کرده و امر به معروف کرده که به اینجا رسیده.
دوستان رسانه ای؛ از شما می خواهم که به جای آن که دائم بدی را نشان بدهید کمی هم به خوبی اهمیت بدهید. دوست نداشتم اسم ببرم اما باید از کار خوب تقدیر کرد. احسان علیخانی مجری برنامه ماه عسل همواره زیر تیغ تیز انتقادها بوده اما در کنار نشان دادن بدی، خوبی را هم نشان می دهد. می گوید طلاق ،اما وفای زن و شوهر با وجود مشکلات را هم نشان می دهد، از فداکاری یک نوجوان و گذشتن از جان خود برای دو نفر دیگر هم می گوید و... ما هم باید خوبی را بگوییم که اگر نگوییم وضع جامعه از این هم بدتر می شود...
اول گفتن خوبی و خوبی و خوبی و بعد گفتن بدی...
